ก็แค่อยากมี อยากมีโอกาสพบหน้า
ต้องรอเวลา ที่เราเดินสวนทางกัน
ได้ยืนใกล้ๆ ในเวลาสั้นๆ
ก็ยามขึ้นลิฟต์พร้อมกันเป็นครั้งคราว
ผิดกับเขา กับเขาคนนั่นแท้หนอ
แค่จิ้มหน้าจอ เปิดมือถือเค้ากะเห็นหน้าเจ้า
ไลน์นัดกันเบิ่งหนัง ชวนไปนั่งกินข้าว
นอนเบิ่งฟ้านับดาว โอ้ยน้อมันช่างง่ายดาย
เรื่องยากๆ สำหรับอ้าย เป็นเรื่องง่ายๆ
สำหรับเขา อยากบอกว่ารักสักครั้งเบาๆ
ยังได้แค่ส่งสายตาไกลๆ
ก็เพราะประตูชีวิตของเจ้า
มอบให้เขาถือกุญแจใจ
บ่ต้องเคาะก็เปิดเข้าเองได้
แต่กับอ้าย ต้องป่ายปีน
อ้ายกับเขา ต่างกันดังขาวกับดำ
เขานั่งรถคันงาม อ้ายใส่รองเท้าฟองน้ำเดินดิน
หากเอาสิ่งของนั้นเป็นเครื่องตัดสิน
ผงธุลีดิน คงสู้กากเพชรบ่ได้
อ้ายเฮ็ดนำ ดีส่ำใด๋ สู้จังใด๋
เจ้าก็เฉย แต่กับเขา คนมีตังค์
บ่หยังเลย เจ้าก็แคร์หลาย
โอะ โอะ โอ๊ะ โอะ โอ้ย
เรื่องยากๆ สำหรับอ้าย เป็นเรื่องง่ายๆ
สำหรับเขา อยากบอกว่ารักสักครั้งเบาๆ
ยังได้แค่ส่งสายตาไกลๆ
ก็เพราะประตูชีวิตของเจ้า
มอบให้เขาถือกุญแจใจ
บ่ต้องเคาะก็เปิดเข้าเองได้
แต่กับอ้าย ต้องป่ายปีน
ถ้าเอาความฮักเป็นเครื่องตัดสิน
หัวใจดินๆ คงพอสู้ไหว